طغیان سامورایی ماساکی کوبایاشی هم از آن گنجینه‌هاست… جایی یکی از شخصیت‌های فیلم به ایسابورو (با بازی توشیرو میفونه‌ی افسانه‌ای) می‌گوید: تو شخصیتت هم مثل شمشیرزنی‌ات است؛ مدام عقب‌نشینی می‌کنی اما هیچ‌وقت تسلیم نمی‌شوی…
جان کلام است. آموزه‌ی زندگانی است.
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز
این فیلم و Harakiri رو بی‌نهایت دوست دارم… مدت‌هاست که دنبال یه فرصت می‌گردم بتونم سه‌گانه‌ی Human Condition رو نگاه کنم که نمی‌شه.
کاش فقط نیمی از لذت فیلم دیدن تابستون امسال رو دوباره بتونم تجربه کنم… اگه روزگار اجازه بده
خُب٬ گفته بودم که. در پُستِ «من شکست خورده‌ام»: “ولی من‌یکی (نمی‌دانم چرا) احساس می‌کنم که دل‌سردی راهی به دنیای رضا کاظمی پیدا نمی‌کند که نمی‌کند.”
درود بر شما. درود.
بی نظیر….دمت گرم و سرت خوش باد
عشاق اوین درکه…
رضا جان ساعتی پیش تونستم مجله ی فیلم بعد از جشنواره رو تهیه کنم . به عنوان مطلب پل چوبی تون که رسیدم ، حالم دگرگون شد…ای وای از این ۳ کلمه در کنار هم
به قول امیر ، در همون فیلم پل چوبی : ممنون که حالم رو خوب کردید…ممنون . زندگی جز این نیست برای من
این فیلم به نظرم به گونه ای جوابیه ایست مستحکم به فیلم های سامورایی کوروساوا ، در دنیای کوروساوا ، سامورایی ها به مانند وسترنر های فیلم های سام پکین پا محکوم به انزال و نابودی اند اما فیلم های سامورایی کوبایاشی ستایشی ست جان فورد گونه از سامورایی ها… وچقدر سکانس دوئل پایانی این فیلم شاعرانه ست.