سیدنی لومت؛ این مرد نازنین

کیست که نوشته‌هایم را دنبال کرده باشد و نداند چه‌قدر دلبسته‌ی فیلم‌های سیدنی لومت بوده‌ام؟ خیلی راحت می‌شود بیش از انگشتان دو دست، شاهکار از میان کارهایش جدا کرد. می‌دانستم استاد چندان نخواهد ماند. خدا می‌داند که همین یک ماه قبل پیشنهاد تشکیل پرونده‌ای برای استاد را به مجله‌ی فیلم دادیم و همان وقت در حضور سردبیر گفتم تا دیر نشده باید کاری کرد؛ استاد همین روزها رفتنی است…

او می‌‌رود تا برای همیشه جاودانه شود، با آثاری که به احترام شکوه‌شان تمام‌قد می‌ایستیم. چه‌قدر خوشحالم که او با فیلمی درخشان و باشکوه با سینما وداع کرده و این اصلا چیز کمی نیست. این مرد  نازنین چه شور و وجدی به ما هدیه داده است؛ از سمسار و حضور جادویی راد استایگر تا شیمی بی‌نظیر و تکرارنشدنی اتان‌هاوک و فیلیپ سیمور‌هافمن در پیش از آن‌که شیطان بداند مرده‌ای

در انتخاب‌هایم برای بهترین فیلمی که در سال گذشته دیده بودم  _ در سایت آدم‌برفی‌ها _ از آزار و حضور بی‌نظیر شان کانری هم یاد کرده بودم. خدا می‌داند که تماشای این درام روان‌شناسانه و پیچیده چه‌‌قدر مرا به حیرت و تحسین واداشت.

سیدنی لومت بزرگ بود و خواهد ماند. درود پروردگار و کائنات بر او. تا همیشه. آمین.

9 thoughts on “سیدنی لومت؛ این مرد نازنین

  1. باورم نمی شد تو اون سن و سال فیلم فیلمی به این قدرت بسازه.تلخ ،گزنده و سیاه .پیش از انکه شیطان بداند مرده ای بدون شک از بهترین فیلم های دهه اخیر بود.یادش بخیر

  2. سیدنی لومت حیلی چیزها را در عالم سینما برای ما خلق کرد اما مهمترین کارش کارگردانی “کارگردانهایی” بود که البته او را نمی شناختند مانند برادر “حاتمی کیا”!

    به هر روی :با “۱۲ مرد خشمگین” خشم همه مردان را قضاوت می کنیم ،با “سرپیکو”، نظام فاسدی حافظ جامعه را می شناسیم ، با”شبکه” اسارتمان در تارهای …و…
    با “سیدنی لومت” نازنین چیزها را جور دیگری می شناسیم و همین خیلی نیست؟

Comments are closed.