(برای دیدن اندازه‌ی بزرگ‌تر کلیک کنید)
ها… این از آن چیزهایی است که حالم را هر جا که باشم خوش می‌کند. هنوز نیامده فیلمی‌که جادوی نفس عمیق را زنده کند. عمرا خود شهبازی هم بتواند چنین اشتباهی مرتکب شود. چند ماه پیش سعید عقیقی در فیس‌بوکش نوشته بود «فیلم مبتذل نفس عمیق» و من تازه فهمیدم چرا نفس عمیق حتما فیلم خیلی خیلی خوبی است.
می‌خواستم فصلی در این باره بنویسم. اما فصل خوبی برای نوشتن نیست. وقتی فیلم‌نامه موسی را فعلا دو ماه است که به بهانه‌های واهی توقیف کرده‌اند.
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز
دروغه که ایران کشور چهار فصل ِ ایران یه کشور تک فصل ِ
فصلی که ….. میشه به ایران
منصور: من داریوش گوش میدم
آیدا: آهان. نکته شو گرفتم
————————————————
ایکاش یه باردیگه بتونیم روی پرده ببینیمش.
نمی‌دونم چرا اما برای من «شب‌های روشن» و «نفس عمیق» اسماشون با هم میاد. انگار هر دو یک‌جای حافظه‌ام ثبت شدن.
بهترین فیلم سینمای ایران در کنار لیلا هستن برام.و اینکه از وقتی شما تو مجله فیلم مشغول شدید روی جلد های مجله بهتر شدن.مجله فیلم تنها مجله ای است که میخرم ولی ازش راضی نیستم.شاید سر فرصت یکم درباره اش براتون گفتم شاید به گوش مسئولان عزیز مجله فیلم برسه
اها ممنون ، عمو رضا می دونی من کدوم صحنه فیلم تو ذهنم حک شده؟
اون خانم با لاک قرمز که تو ساندویچی نشسته و داره تنهایی ساندویچ میزنه به بدن، بینظیره بینظیر
نفس عمیق…..
ای وای ، ای وای….با این حال بد خوب چه کنیم؟
کِی راجع به «نفسِ عمیق» خواهید نوشت؟
————–
پاسخ: شاید هیچ وقت. کلی فیلم دلنشین هست که درباره‌شان ننوشته‌ام.
این فیلم متعلق به نسل سوم جامعه ایرانی ست. با ویژگیهای رفتاری این نسل ساخته شده پی س برای نسلس که خیلی از این اتفاقات را چشیده اند خیلی ملموس و قابل باورتر از بسیار از فیلمهای ست که خیلی آبکی و سطحی و گذرا ساخته شده اند.
نسلی خیلیها آن سبک سر و الکی خوش وی دانند و از دل پر آشوبشان خبری ندارند.
یاد آن روزها ، دل آشوبه ها، عشق ها به خیر بی اختیار ما ازدست رفت………!