عكاسي

در آخرین روزهای سال ۹۳ سری به انبوه عکس‌هایی که در طول سال گرفته‌ام (با دوربین یا با موبایل) زدم و محض تفنن این چهار تا را انتخاب کردم که حال خوب‌شان را با شما شریک شوم. اگر ظرفیت‌هاست سایتم اجازه می‌داد، دوست داشتم چهل تا عکس بگذارم اما فعلا همین هم غنیمت است.

 

بیایید این عکس را با هم بخوانیم؛ دو بار. (لطفا پس از خواندن بند اول، با انتخاب به وسیله‌ی ماوس بند دوم را مرئی کنید و بخوانید.)

خوانش اول: جلوه‌‌های آشنا

یک جمع شادمان. گروهی از نوجوانان (احتمالاً هم‌مدرسه‌ای) که نمی‌دانیم اهل کدام کشورند اما از ظاهرشان برمی‌آید از کشورهای غربی باشند. بیش‌تر چهره‌ها خندان و هیجان‌زده است. بعضی‌ها ژست‌های خاص گرفته‌اند؛ از علامت پیروزی تا مشت گره‌کرده و… . معدودی دست در گردن هم انداخته‌اند. لوکیشن عکس احتمالاً یک سالن ورزشی است و این آدم‌ها روی سکوها نشسته‌اند. لباس‌های رنگ‌به‌رنگ. یک عکس یادگاری برای خاطره‌های خوب فردا، از مقطعی خاطره‌انگیز و تعیین‌کننده در زندگی.

خوانش دوم: معنای افزوده

به گوشه‌ی سمت چپ بالای عکس نگاه کنید. چند نفر را با ژست شلیک کردن می‌بینید. دو تا از این‌ها همان‌هایی هستند که چند روز بعد از گرفتن این عکس، هم‌مدرسه‌ای‌ها را به خاک و خون کشاندند. مایکل مور مستند بولینگ برای کلمباین و گاس ون‌سنت فیل را به یاد این کشته‌گان بی‌گناه ساخت. حالا دوباره به عکس نگاه کنید: مرگ آن‌جا چنبره زده. نشانی از شادمانی در کار نیست. معنای افزوده نمی‌گذارد ظاهر عکس را باور کنیم.

زیر هر چینشی حقیقتی نهفته است که ما از آن بی‌خبریم.

از دور گمان کردم کلاغی است نشسته بر شاخسار لخت زمستان‌زده. تا امروز که برای انتشار سراغش رفتم و عکس را زوم و کراپ کردم دیگر نگاهش نکرده بودم. حالا که معلوم شده قصه‌ی دیگری است اما حتی خلوت غبطه‌برانگیز کلاغ در آن متن لرز و سرما را هم عشق است.

زمان: زمستان ۹۲

مکان: جایی از ایران

عکاس: رضا کاظمی

روزنامه سپاه از همان آغاز مریلا زارعی را شایسته دریافت سیمرغ می‌دانست.

برادران کیایی با خط ویژه نظر مساعد مردم را جلب کردند. انصافا هم فیلم‌شان سرگرم‌کننده بود.

کامران تفتی (سمت راست!) اصرار داشت که ازش عکس بگیرم. اگر روزی فیلمی‌بسازم حتما او را برای بازی خواهم آورد. عین جنس است.

مهدی پاکدل، ایمان افشاریان و ستاره اسکندری در جلسه معارفه فیلم فردا. یکی از فیلم‌اول‌های خوب این دوره.

این دخمل خوشمل همراه امیررضا دلاوری بازیگر فیلم فردا روی سن آمده بود. شاید دختر دلاوری است. خدا حفظش کند.

توضیح می‌خواهد؟ سعید راد برای دیدن همه چیز برای فروش آمده. درست آمده.

صابر ابر، اکبر ثقفی، کارن همایونفر و بخشی از مزدک میرعابدینی. یکی از بهترین‌های جشنواره: همه چیز برای فروش

ابراهیم حاتمی‌کیا به‌شدت پی‌گیر تماشای فیلم‌ها بود و هر روز به برج میلاد می‌آمد. ولی در اختتامیه حاضر نشد. دلیلش را از خودش بپرسید.

میرکریمی‌این بار نتوانست بترکاند. حق داشت خوش‌حال نباشد. اما او تهیه‌کننده‌ی فیلم‌ خوب حق سکوت هم بود که از امروز خودش خیلی بهتر بود.

نمایشگاه کلاه. بازیگران و عوامل فیلم خوب حق سکوت یکی از غافل‌گیری‌های جشنواره.

مهدی‌هاشمی‌در معارفه‌ی خانه‌ی پدری.

وقتی از عطاران خواستند روی سن بیاید و عوامل ردکارپت را معرفی کند سخت عصبانی شد. این همان لحظه طلایی است. بعدش آقا رضا گفت: «من زر زیادی نمی‌زنم.» و صحنه را ترک کرد.

حضرت ایشان یکی از تماشاگران ثابت سینمای رسانه‌ها بودند.

تقدیم به رضا درمیشیان و نوید محمدزاده که به‌شدت مورد ستم و نامردی واقع شدند.

عکس‌ها از: لیلا بهشاد و رضا کاظمی

ببخشید شما کسی رو ندیدید که روی این نیمکت ننشسته باشه؟

بر ساحل دریای خزر  – رامسر

(برای بزرگ‌تر دیدن کلیک کنید)

عکس از رضا کاظمی

مکان: روستای چوشل در گیلان

این‌ها بعضی از عکس‌هایی هستند که در چشنواره‌ی فجر سال ۹۰ گرفتم. برای آشنایی بیش‌تر شما با چهره‌ی برخی دوستان منتقد و سینمایی‌نویس.