مرگ کسب و کار من است

(عکس از لیلا بهشاد)

مرگ کسب و کار من است امیر ثقفی را شب گذشته یک بار دیگر دیدم و به همان اندازه‌ی تماشای نخست در جشنواره‌ی فجر، دوستش داشتم. اگر این فیلم را ندیده‌اید فرصت را از دست ندهید. یک اجرای عالی، فیلم‌برداری استادانه‌ی نادر معصومی، موسیقی دل‌نواز کارن همایونفر و بازی‌های بسیار خوب پژمان بازغی و امیر آقایی و البته کامران تفتی. اگر عمری باقی باشد، نقدی بر این فیلم خواهم نوشت.

در ضمن، در شماره‌ی ۴۳۳ مجله «فیلم» (آبان ۱۳۹۰) دو مطلب نوشته‌ام: نگاهی به نمایش زمستان ۶۶ محمد یعقوبی و مروری بر نیمه‌شب در پاریس استاد وودی آلن.

3 thoughts on “مرگ کسب و کار من است

  1. سلام.
    و عرض ارادت.
    چه شود نقد رضا کاظمی بر «مرگْ کسب‌وکارِ من است».
    و چه خوب که توانستید بنویسید درباره‌ی «زمستان۶۶».
    برقرار باشید.

  2. از اون فیلم هایی ست که بعد از پایان در ذهن گسترش پیدا می کنه.. فیلم بسیار بدیعی بود. اگر در یک کلام بخوام توصیفش کنم میشه “چگونه از دل طبیعت فیلم اجتماعی بیرون بکشیم”.. کاملا عامدانه محرک های اجتماعی رو کمرنگ و گذرا نشون داده بود به قصد یک واکاوی جامع تر که نسل های گوناگون رو در بر می گیره.

Comments are closed.