جشنواره‌ی فجر سال ۹۰ هم تمام شد و برخلاف نظر آدم‌های خیلی خوش‌حال، جشنواره‌ی بسیار بد و ضعیفی بود؛ چه از نظر فیلم‌ها و چه از نظر هرج و مرجی که در روزهای آخر پیش آمده بود و انواع و اقسام آدم‌های بی‌ربط سالن نمایش رسانه‌ها را اشغال کرده بودند و جه با این جایزه‌هایی که دادند و… احتمالا قرار بود با شلوغ‌کاری و پر کردن جدول نمایش با انبوه فیلمهای بی‌ارزش و به‌شدت نازل، به این تابلوی تبلیغاتی رونق ببخشند. اما با این اوضاع، سینمای ایران روند رو به موت خودش را ادامه خواهد داد. از قرار، تنگ‌تر کردن فضا و افزایش نظارت در دستور کار است. مبارک است. چه خوب. چه عالی. چه نیکو.
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز
با اینکه خیلی گزیده فیلم انتخاب کردم باز هم از بین سیزده فیلمی که دیدم، فقط سه-چهار تاشون خوب از آب در اومد، بقیه متوسط یا ضعیف بودن… خوشحالم که مجبور نبودم بشینم پای همه‌ی فیلم‌ها. احتمالاً همین لذتی که پای این چند فیلم بردم هم نصیبم نمی‌شد.
بهتر
آداب دیـکتـاتـوری در سینما را هم ندیده و نشنیده بودیم که آقای سجادپور در «هفت» برای‌مان تشریح کردند!
آقای کاظمی «چیزهایی هست که نمی‌دانی» هم اکران شده است.
من بر عکس شما به شرایط خوشبینم.
پارسال که سینما بیشترین فروش دو ده ا اخیر رو تجربه کرد.و یک اصغر فرهادی با کلی جایزه.
امسال هم فیلمهای احتمالی پر فروش،کیفیت قابل قبولی دارن.مثل خوابم میاد،پل چوبی،نارنجی پوش،و…
اما با بخش اخر صحبتتون موافقم.این تشدید نظارتها و ممیزیها از طریق اکرانهای محدودد و …خیلی نگران کننده است.
همین که فیلمهای سخیف فروشش به شدت افت کرده و فیلمی مثل یه حبه قند و اسب… و سعادت ابادد بالای یک میلیارد میفروشه نشانه ی مثبتیه.
امسال هم از این فیلمهای خوب و پر فروش کم نیستند.