تعطیلات نوروزی هم تمام شد. پیش به سوی روزمرگی.
طرح کودکانه ی بالا را چند سال پیش مرتکب شده بودم. حس مشنگ خوبی دارد. تقدیم به شما عاقلان.
سال کاری خوبی در پیش داشته باشید؛ پر از موفقیت و البته پول.
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز
بلدی سوت بزنی؟
سلام.
سال کاری خوبی در پیش داشته باشید. صمیمانه آرزو می‌کنم امسال واقعا سرحال ببینیم‌تان.
سالِ نَوَد، بی‌تعارف، سالِ نوشته‌های درخشان رضا کاظمی نبود. امیدوارم از اوّلین شماره‌ی مجلّه که امسال منتشر می‌شود، آن نشاطِ خاصّ «رضاکاظمی‌وار» را در نوشته‌هاتان احساس کنیم.
———–
سلام. قربانت. امسال قطعا خیلی کم تر از پارسال خواهم نوشت. کلا روند نقدنویسی همین است. انگیزه نوشتن روز به روز کم تر می شود. اما از اینا گذشته بلدی سوت بزنی؟
پیش به سوی روزمرگی و بدبختی،بی تعارف.
————-
پاسخ: دور از جون. راستی بلدی سوت بزنی؟
سلام رضا جان
سال نوتون خیلی خیلی مبارک
به امید سالی پر از حال خوب ، کار خوب و پول خوب..
————
پاسخ: سلام. آخ گفتی… راستی بلدی سوت بزنی؟
کمی تا قسمتی چرا، بلدم. مخصوصا آهنگِ کارتونِ «پلنگ‌صورتی» (البته با یک اجرای به‌شدّت آماتوری!)
سلام رضا جان.۱۳ به درت هم به خیر وخوشی.
مثل دیگر دوستان برات آرزوهای خوب دارم و امیدوارم به هر آنچه که دوست داری برسی.(اعم از آرامش و پول(چون این پول, واقعا همیشه حلال همه مشکلاته)وتهیه فیلم های خوب)
به امید آن روز…..
ضمنا ,همانطور که خودت هم میدونی من سوت خوبی میزنم, اگه میخوای بگو برات بزنم……
از بچگی چند تا کار رو بلد نبودم.که مهمترینهاش،یکی سوت زدن بود و یکی بادکردن آدامس.هنوزم یاد نگرفتم.
آقای کاظمی گمون کنم پرسیدن سوال”بلدی سوت بزنی”پای هر کامنت،به نحوی،طعنه به بی حوصلگی خوانندگان و بی توجهی به عنوان نوشتتون باشه.
دروغ چرا؟من الان،وقتی برای دومین بار اومدم سایتتون،تا جواب کامنتم رو بخونم.متوجه شدم که عنوان نوشته،بلدی سوت بزنی هست.
سلام.
من هم وقتی ازم پرسیدید که بلدم سوت بزنم، تازه دوهِزاری‌ام افتاد که تیترِ یادداشت‌تان هست «بلدی سوت بزنی». لطفا بی‌دقّتی‌ام را بنویسید به‌حسابِ عجول‌بودنم.
————–
پاسخ: سخت نگیرید بابا بی خیال. منظورم این بود که بی خیال غم و بدبختی. یه کم بریم هواخوری و سوت بزنیم 🙂
فییشششششششششششش…. اینم از سوت. هنوز یه کارایی بلدم.
————-
پاسخ: اها اداش. جور جا به جایه علی جان. بیجیره خدا دانه.
سلام… بلدم سوت بزنم!! بزنم؟؟
آدمِ جالبی هستین… و احتمالا عجیب چون ندیده بودم کسی این همه کار بلد باشه!!!
————–
پاسخ: با عرض پوزش با یک نفر هم‌نام اشتباهی گرفتید منو.
نه والا رضا جان !
بلتم تو چی بلتی؟؟؟
———-
پاسخ: اسم تو رو: س. ط. ر.
سلام آقای کاظمی عزیز
براتون یه سال پر از آرامش آرزو می کنم…و همون پر از پول که خودتون گفتید…یاد گفتگوتون با مسعود ثابتی افتادم در مورد تناقضات عجیب میزان دریافتی هاو درآمدها در این سرزمین ….شاد باشید…
—————–
پاسخ: سلام. ممنون امسال برای شما هم پر از موفقیت و خوشی باشد… بله. پوووول. خیلی خوب چیزیه 🙂
سلام
ببخشید که این رو میگم ولی فکر کنم بهترین آرزویی که برای هر کس میشه داشت رو یادتون رفت…اونم سلامتی و بس!
که از ته دل برای شما و تمام کسانی که دوستشون دارم این آرزو رو می کنم…
سلامت و موفق باشید
راستی …..یادم رفت بگم بلدم سوت بزنم
اون سالهای دور که بابام دستمو میگرفت که گم نشم ، یه سوت میزد که ریتمش مال پارتیزان ها بود! هنوزم صدای سوتش تو گوشمه
من به صورت اتفاقی چندی پیش وارد وبلاگتان شدم. یه خاطره گذاشته بودین از دوران کودکی از یه بچه فقیر که با تی تاپ اومده بود تولد…
وقتی برگشتم دوباره خاطره رو بخونم پیداش نکردم…حالم گرفته شد.
منو یاد یه خاطره انداخت…یه روز تو دبستان بچه ها کاپشن منو که کهنه ترین بود باهاش بازی دست رشته کردن ..هنوز خودمو میبینم که دنبال کاپشن زشتم میدویدم. هنوزم دارمش. تو کمدم جزو بهترین یادگاری های زندگیم.
خواستم بگم من اون نیما بالاییه نیستم !
من نیما صادقی ام:)