در آغاز سال ۹۴

17 thoughts on “در آغاز سال ۹۴”

1. ۱ با نظر شما کاملاً موافقم؛ من هم تا جایی که ممکن باشد و حواسم سر جایش، از برنامه‌هایم به کسی نمی‌گویم. به دو دلیل: ۱- اطرافیان مستقیم و غیرمستقیم مرا به خاطر تصمیم‌هایی که می‌گیرم سرزنش و نکوهش می‌کنند: «داری اشتباه می‌کنی!» و… ۲- اگر به هر دلیلی برنامه‌ها و اهدافم محقق نشوند اطرافیان سرخورده و خجل‌ام می‌کنند: «دیدی گفتم نمی‌شه!» یا «از همون اولش هم می‌دونستم این‌کاره نیستی!»
   ۲ خوش‌بختانه تا الان عضو هیچ‌یک از شبکه‌های اجتماعی (به‌جز یکی، آن هم ایرانی و به مدت یک ماه) و نرم‌افزارهای پیام‌رسان نبوده و نیستم. آن‌جا نه جای ماست!
   این عبارت آخر را از سرِ تکبر و یا روشنفکرنمایی نگفتم، واقعاً هیچ علاقه‌ای به آن‌جاها ندارم. شاید این روحیه‌ برآمده از قشر و طبقه‌ای‌ست که در آن زندگی می‌کنم. من کارگرم (به معنای واقعیِ کلمه؛ یعنی کسی که با کار یدی ارتزاق می‌کند و نان بازوی‌اش را می‌خورد) و بین هم‌قطارانم به‌ندرت کسی را دیده‌ام که در شبکه‌های اجتماعی عضو باشد و فعالیت کند. البته این به معنای بد بودن آن‌جاها نیست در کل روحیه‌ی کارگر جماعت با شبکه‌های اجتماعی جور در نمی‌آید.
   کم الکی نیستیم که! هرچه نباشد مارکس ما را «زحمت‌کشان عالَم» خطاب کرده است.
   ————–
   پاسخ: خسته نباشی دلاور. خدا قوت پهلوان

2. سال نو مبارک
   وبلاگ‌تان را همیشه می‌خوانم
   پیروز باشید و همیشه بنویسید
   ———————-
   پاسخ: مرسی مرتضی جان. لطف می‌کنی. سال نوت مبارک باشه و همیشه سرفراز و برقرار باشی

3. سلام رضا جان.
   سال نوتون خیلی خیلی مبارک باشه.
   به امید روشنی در سال آینده.
   ممنون برای همه نوشته ها و یادداشت هایی که همیشه بسیار از اون ها یاد گرفتم. قلمتون استوار و پر درد، مثل همیشه
   ——————-
   پاسخ: سلام فرهاد عزیز. مرسی که همیشه انرژی مثبت می‌دی. سال نوی تو هم مبارک باشه و بهترین‌ اتفاق‌ها در انتظارت باشند

4. درود بر تو رضای عزیز
   من در سالی که گذشت نکات بسیاری از وبسایت شخصی ات آموختم
   خسته نباشی مرد
   آرزو می کنم سال پیش رو سالی سرشار از شادی و پیروزی در کارها خصوصا فیلم سازی و نویسندگی برایت باشد
   صدا و نفست نیز همیشه برایم دلنشین و پر از خاطره بود و هست
   دمت گرم
   —————–
   پاسخ: درود بر تو و خاندان مطهرت. شکسته‌نفسی می‌فرمایی. من چیزی برای آموختن به تو ندارم. ایشالا قسمت بشه باز هم با هم بریم لیتوانی.
   عیدت مبارک و روزگارت سبز

5. سلام
   در ایمیل ها هم البته سال را تبریک گفته بودم، اما گفتم برای اینکه موردِ غضب قرار نگیرم، اینجا، دوباره تبریک بگویم! 🙂 امان از این « لایک زنان » که تنبلی و به قول شما « آماده خوری » را به حد اعلا رسانده اند. فقط می خوانند و می روند. خیلی ریلکس و راحت. من هم دقیقاً همین مشکل را با این جماعت دارم.
   اما امروز خیلی اتفاقی متوجه پستی قدیمی شدم درباره ی سفرتان به استانبول. از آنجایی که من یک جورهایی آنجا زندگی هم می کنم ( پدرم در دانشگاه استانبول تحصیل می کرد و من از بچگی عاشق استانبول شدم. می رفتیم و می آمدیم و خلاصه جاگیر شدیم تا این سال ها ) برایم جذاب بود که سفرنامه را بخوانم. بسیار لذت بردم و البته خندیدم. چقدر خوب توضیح داده بودید. چقدر تلفظِ کلماتِ تُرکی تان درست بود. لذت بردم. آن سال های اولی که آنجا بودم، از برخورد با ایرانی ها حذر می کردم و هنوز هم می کنم؛ حتی شدتش بیشتر هم شده است. بسیار با حرف هایتان موافقم. برخلافِ خیلی از ایرانی های ـ خیلی ببخشید ـ عقده ای که از زورِ توسری خوردن های تاریخی و حماقت های شخصی، به جاهای دیگر، به چشم تحقیر نگاه می کنند و فقط خود را صاحبِ تمدن می دانند غافل از اینکه (( داشتم داشتم حساب نیست، دارم دارم حساب است ))، شما بسیار منصفانه و درست همه چیز را بیان کردید. خیلی خوشم آمد. زیاد با این صحنه برخورد کرده ام که آقا و خانم، دست در دستِ هم، پیک مشروبی زده و لُپ های گل انداخته، خانم با شلوارکی بسیار کوتاه و یک رکابی نازک و آقا هم با یک شلوارکِ کوتاه و پیراهن هاوایی، در خیابان های استانبول قدم می زنند و به زمین و زمان فحش می دهند! یک بار خودم با گوش های خودم شنیدم که خانم از بی تمدنی « اینها » ( منظورش تُرک ها بود ) حرف می زد و اینکه اصلاً آدم نیستند. من آنقدر عصبانی شده بودم که همانجا برگشتم به آقا و خانم گفتم اگر شما اینهمه بدتان می آید، چرا اینجا هستید؟ می توانید بروید همان ایران، دست در دستِ هم بدهید. حسابی جا خورده بودند که ناگهان یک ایرانی آن وسط سبز شده. آقا آمد یک جوابی بدهد اما من عصبانی تر از آن بودم که اجازه بدهم. برگشتم گفتم اینقدر نمک نشناس نباشید. شما اینجا آزاد می چرخید و کِیف می کنید که حتی فکرِ این قضیه را در ایران نمی توانید بکنید، آنوقت نمک می خورید و نمکدان می شکنید؟ اگر اینقدر بدتان می آید خب نیایید اینجا. کسی که شما را زور نکرده. بروید ایران و در خیابان های آنجا با شلوارک بچرخید. من این ها را گفتم و با عصبانیت ازشان جدا شدم. طی این سال ها، بارها با این رفتارِ زننده ی ایرانی های توریست برخورد کرده ام و همچنان هم می کنم. ممنون از نگاهِ درست تان.
   اما دو نکته هم بگویم: یکی درباره ی قضیه ی زبان که نسل جدیدِ ترکیه، اکثراً زبان بلدند و پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته اند طی این چند سال اخیر.
   و نکته ی دوم اینکه این تظاهرات و اجتماعاتِ اغلب آرام در « ایستیکلال جاده سی »، همیشه و تقریباً هر روز برقرار است. کسی از دیدن شان تعجب نمی کند و پلیس هم همیشه به شکلی نمادین این اعتراض کنندگان را مشایعت می کند. این راهپیمایی های آرام، بخشی از حیاتِ این جاده ی معروف است.
   ببخشید زیاد حرف زدم.
   —————–
   پاسخ: سلام. سال نوی تو هم مبارک باشه دامون عزیز. غضبمون کجا بود. ممنون از توضیحات خواندنی‌ات. استانبول را واقعا دوست دارم

6. آقای کاظمی سال نو مبارکتون باشه
   سال خیلی خوبی رو براتون آرزو می کنم
   ——————–
   پاسخ: سال نوی شما هم مبارک باشه. سرفراز و تندرست باشید.

7. درود رضا جان . خوندم و لذت بردم. تو صدای به این خوبی داشتی و نمی دونستیم ؟ آقا ترانه برای خودته ؟
   —————–
   پاسخ: درود. قربانت بهنام عزیز. بله

8. سلام، عیدتون مبارک.
   ضمناً چه‌قدر با این ایده‌ی عیدی دادن‌تون که تو Status نوشتید حال کردم. حتماً اگه روزی خودم عیدی بده شدم این کار رو می‌کنم.
   ——————–
   پاسخ: سلام. ممنون. سال نوی شما هم مبارک

9. سلام بر جناب کاظمی و همه ی دوستان
   سال نو مبارک
   امیدوارم در سال جدید شاد و کامروا باشید.
   کار بسیار خوبی میکنید که راجع به برنامه هاتون با کسی صحبت نمیکنید ! امیدوارم اینجا فقط خبر اکران فیلماتون و انتشار کتاباتون رو بخونم.
   در ضمن ماشالله چه صدای خوبی دارید. خیلی بهتر از کسانی که خودشون رو یه پا “idol” میدونند ! بدون تعارف. ممنون میشم اگر باز هم ترانه هایی رو با صدای خودتون منتشر کنید.
   ———————–
   پاسخ: سلام. سال نو بر شما مبارک جناب سجادی عزیز. بهترین‌ها را برای‌تان آرزو دارم.

10. لذّت بردم از شنیدنِ صداتان. برقرار باشید و سربلند
    ————————–
    پاسخ: ممنون محمد جان. تو هم برقرار و سربلند باشی. ایشالا سال ۹۴ سال بهتری برات باشه. خودمون می‌دونیم درباره‌ی چی حرف می‌زنیم.

11. سالی
    پر از سلامتی ،
    جیبی پر از پول ،
    فیلمی اماده ی اکران
    و نوشته های درجه یک فراوان را برای شما و البته تمام دوستان نادیده وبلاگ خواستارم
    —————
    پاسخ: مرسی تورج جان. تندرست و سرفراز باشی و شیرینی فارغ‌التحصیلی هم فراموش نشه لطفا 🙂

12. به استیتوس توجه نکرده بودم، چه حسن تصادفی! ما هم امسال برای بروبچِ فامیل کتاب گرفته‌ایم. باور بفرمائید از روی دست شما تقلب نزدیم. نشان به آن نشان که چند ماه پیش به مناسبتِ بی‌مناسبتی به یکی از بچه‌های فامیل کتاب بابا لنگ‌دراز را هدیه دادم خوشش آمد و دو بار خواندَش. بعد به خاطر چراغ سبزی که نشان داد کتاب شازده کوچولو را به‌ش قرض دادم و آن را هم بلعید. البته کتاب‌های عیدی را مادرِ بزرگوارم خریده است.

13. بهاریه‌تان را در سایت فیلم خواندم. با نظرتان مخالفم. در مجموع سینمای چندین سال اخیر برای‌ام خوشایند و دل‌پذیر نیست. دست‌کم در قیاس با گذشته. شاید بگویید این مقایسه عادلانه و منصفانه نیست؛ نمی‌شود این چند سال را با چندین دهه مقایسه کرد طبعاً آن‌ور گزینه‌های بسیاری برای دست‌چین کردن هست. بسیار خب. بیایید سینمای ۷۵ تا ۹۵ را با ۹۵ تا ۲۰۱۵ مقایسه کنیم – خیلی مختصر و تلگرافی، و از منظر ژانر.
    بر سرِ (ساب‌ژانری چون) پارودی چه آمد؟ پارودی که زمانی همه را هجو می‌کرد و به سخره می‌گرفت اکنون خودش مضحکه‌ی خاص‌وعام شده و به دام ابتذال افتاده است. لابد باید دل‌خوشِ (scary movie(s، کُنگ پو، هیرو مووی و… باشیم در مقابلِ هواپیما، اسلحه‌ی برهنه، فوق سرّی، مانتی پایتن و جام مقدس، زندگی برایان. تازه، زین‌های شعله‌ور و فرانکنستاین جوان را به‌ناچار نادیده گرفتم چون محصول ۷۴ اند. سینمای ترسناک چه‌طور؟ جیغ را فاکتور بگیریم، کجاست آن وس کری‌ونِ نازنین؟ جان کارپنتر، جرج رومرو، داریو آرجنتو، کراننبرگ (بعد از ۹۵ فیلم‌های بسیار خوبی ساخته، تصادف را دوست دارم ولی ترسناک‌هایش پیش از ۹۵ اند) یا «کری» دی‌پالما، «تلألو» کوبریک، «آرواره‌ها» اسپیلبرگ. از وسترن می‌توان چشم‌پوشی کرد به هر حال فرزند خلف‌اش (سینمای اکشن) هم‌چنان بر پرده‌ها جولان می‌دهد از حق نگذریم از ۹۵ به این‌سو اکشن‌های خوبی ساخته شده اما علمی-تخیلی چه‌طور؟ سرتان را درد نیاورم، کفه‌ی ترازو به آن‌سو سنگینی می‌کند…
    به گمانم آن‌موقع در فیلم‌ها زندگی جریان داشت. فیلم‌های امروز نه، چنگی به دل نمی‌زنند (بدیهی‌ست که استثناها را باید کنار گذاشت). سینمای امروز را فراتر از ظرفیت‌اش تحویل می‌گیرند. بخشی از آن به لطف هرمنوتیک است. خدا بیامرزد پدرِ نیچه و هایدگر و دیگران را.

14. سلام
    . سال نو مبارک امیدوارم سال خوبی داشته باشین امیدوارم که فیلمتون رو بسازید ، کتابتون رو منتشر کنید و همچنین توی مجله فیلم بیشتر بنویسید
    —————
    پاسخ: سلام . ممنونم محمد جان. بهترین رخدادها را برایت آرزو دارم

15. سلام به رضا کاظمی عزیز..
    امیدوارم سال جدید سال پر بار و پر از سلامتی و مخصوصا پر از آرامشی یاشه ..
    امیدوارم مشکلات مرتفع یشه و اولین فیلم بلند شما رو ببینیم ..
    منم بتونم فیلم کوتاه اولم رو بسازم !

    …
    سپاس
    بایت نثر قوی و دقیقت که بارها ازش یاد گرفتم..
    مخصوصا در متونی که برای برادران کوئن و جیلان و سینمای روشنفکری نوشته بودی (گفتم که با انرژی بیشتری این قلم زنی رو ادامه بدید چون شخصا بارها مطالب شما رو به اشتراک گذاشتم با دوستان موافق و مخالف )
    …
    خوب باشی…یا علی ..
    ————
    پاسخ: سلام حسام جان
    سپاس برای مهرت
    امیدوارم به آرزوهای کوچک و بزرگت برسی

16. هدیه ی نوروزی تان نمونه ی بارزی بود از اینکه اگر خودتان را دست کم نگیرید قطعا لایق بهتر از این نیز هستید.
    با آرزوی سلامتی و موفقیت و دستیابی به هر آنچه مطلوبتان است :
    سال نو مبارک
    ————-
    پاسخ: ممنون کاوه جان
    سال نوی تو هم مبارک. شاد زی، مهر افزون

17. درود بر «رضا»ی عزیزم… بارِ دیگر سالِ نو را خدمتِ تو رفیقِ شفیق و «لیلا» خانمِ گرامی شادباش می‌گویم… امیدوارم در کنارِ هم سالیانِ سال، شاد، تن‌درست و پیروز باشید…
    دل‌ام برای‌ات خیلی تنگ شده…
    جدا از این‌ها، اجرای‌ات را هم خیلی دوست داشتم… به دل‌ام نشست و چندین‌بار گوش دادم… کلک! نگفته بودی این‌قدر خوب می‌خوانی…! 🙂
    باید با هم بنشینیم و ترانه‌های پاپِ ماندگارِ ایرانی را زمزمه کنیم… :*
    سالِ خوبی داشته باشی، عزیزم…
    ——————-
    پاسخ: درود بر تو رفیق بامعرفت نازنین
    آرزو می‌کنم امسال برایت سال پیروزی و تندرستی باشد
    و کلی آرزوی خوب دیگر

Comments are closed.