یک
دو تا خط دارم هردوتاشون اعتباری اما مث خودم تنها چیزی که همیشه‌ی خدا ندارن اعتباره. اینترنت دارم مث خودم زغالی. با یه چشمک سیاه می‌شیم عینهو آب خوردن. خلاصه اینم یه جورشه. جورکشی بی‌جیره هم یه جورشه. اما جور چی و کیو می‌کشیم خدا عالمه. خدا هم که عالم باشه یعنی سه‌پلشک. چاییت برسه عمو جواد. سلامتی رفتگان جمع صلوات.
دو
لاکردار بی‌دین هر روز تو کوچه‌مون آفتابی می‌شد. ما هم از همه‌جا بی‌خبر زاغشو چوب می‌زدیم. نگو اون خودش چوب‌زن هزار تا زاغه. خدا رحمت کنه آقامو. می‌گفت این کلاغ که صبح به صبح روزمونو با صدای نحسش خروس‌خون می‌کنه بچگی‌های آقامم ساکن همین کوچه بوده. بچه محلیم یه جورایی. آقا اینقده از کلاغ بدم میاد. چاییت برسه عمو جواد.
سه
می‌گب گبون ته حلی نبنه. هر صراطی ببون. اینم بین و ته ننی. مو یکته د خونم بلامیسر. کم‌رنگ دکون.
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز