مانی حقیقی مؤکدا خودش را روشنفکر می‌داند. اما سینمای او شباهتی با سینمای روشنفکرانه معمول ایران ندارد چون حاوی هیچ نگره روشنفکرانه‌ای نیست، و نیز دعوت به هیچ فعلی. بیهودگی تم غالب فیلم‌هایش است. در سپهر نگاه او هر کنش/ فعلی عقیم می‌ماند یا عاری از معناست. گوهر فیلم‌های او را در شخصیت مهم، اصیل و تعیین‌کننده‌ی قاطر پذیرایی ساده می‌توان یافت. مبادا حمالیت این حیوان زبان‌بسته فریب‌تان دهد. ویژگی اساسی قاطر، عقیم بودن و مقطوع‌النسل بودن‌اش است. و این چنین است که بعد از عمری بارکشی هیچ میراثی به یادگار نمی‌گذارد. خودش است و باری گران، و تمام (کات). بیهوده‌انگاری روشن‌بینانه‌ای است (اگر نه روشنفکرانه) که تا دنیا دنیاست کارگران مشغول کارند.
یادداشت کوتاه بالا، مقدمه‌ای است که بر پذیرایی ساده‌ی سایت آدم‌برفی‌ها از پذیرایی ساده (مانی حقیقی) نوشته‌ام. این پرونده به همت ایمان زینعلی تهیه و تنظیم شده. قرار بود خودش مقدمه‌اش را بنویسد که تنبلی کرد و ننوشت و متاسفانه افتاد بر دوش من. این گفت‌وگوی خواندنی از دو منتقد باذوق و جوان و نقد خوب شاهد طاهری را از دست ندهید و از خودتان پذیرایی بفرمایید (از همین‌جا کلیک کنید). بفرمایید نمک ندارد!
گفت‌وگوی حسین جوانی و بهنام شریفی درباره‌ی «پذیرایی ساده»
نقدی بر «پذیرایی ساده» ساخته‌ی مانی حقیقی (شاهد طاهری)
از دریچه‌ی نگاه فیلمساز و بازیگر
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز
هنوز به لینک‌ها رجوع نکرده‌ام. ولی نَفْسِ اهتمام شما به ترتیب‌دادنِ یک گفت‌وگو، فارغ از جاذبه یا دافعه‌یِ مسیرِ بحثْ برای منی که خواننده‌اش باشم، ستودنی‌ست، آن‌هم در زمانه‌ای که به‌نظر می‌رسد، به‌شکلِ مُتناقضی، داو‌طلبانه‌وناخواستهْ فراری از گفت‌وگوست.
ایول آدم‌برفی‌ها…
دوست داشتیم یادداشت خودتونم بخونیم برای این فیلم.