خداحافظی مهدی مهدوی‌کیا از فوتبال برای هر ایرانی معنا یا اهمیتی دارد (یا ندارد) اما برای من که با او از نوجوانی تا چندقدمی‌میان‌سالی پیش آمده‌ام نهیب‌زننده به پایان یک دوران است و معیاری شاخص برای پایان جوانی و با کله به سوی اضمحلال رفتن. سپیدی خط ریش مهدی خط پایان بی‌قراری و هیجان من هم هست. یاد باد خاطره‌ی معصومیتی که دیگر در خواب هم به سراغم نمی‌آید. دل‌ودماغ نوشتن نداشتم این روزها، اما وداع مظلومانه‌ی مهدی نازنین و محبوب و محجوب، برای من یک رخداد است؛ رخدادی بامعنا و تاریخی؛ آغاز یک پایان.
از پا نشسته‌ام
از دست رفته‌ام
اما خیال من هنوز
پُر پرواز است
هرچند
با سایه‌های بلند غروب نمی‌دوم
هرچند
تا کشف انزوای باغ نمی‌روم
اما هنوز هم
پا، این پای بی‌هم‌پا
مثل عصای اعجاز است
دستم ، همین دست خسته
بال زلال پرواز است
رضا کاظمی؛ پزشک، نویسنده، شاعر و فیلمساز