سایت شخصی رضا کاظمی؛ منتقد سینما، داستاننویس و شاعر
نه سلیمانم
که حقیقت مرگ را به شعبده پس بیندازم
نه موسا
که
بر شاه ماران آس بزنم
و با یاران
به دل دریا
…
اتفاقی بیهوده‌ام
تک‌افتاده از لشکر همراهان خوش‌بخت
در سرماگرم شبی زمستانی…
یک علامت تعجب قزمیت
که سال‌هاست
بر فرق هیچ می‌رقصد
یک علامت سؤال قوزپشت
که پشت هیچ جمله‌ای آرام نمی‌گیرد
…
لابد پدر عصای دست می‌خواست
من اما حقیقت مرگم
در فصل بی‌قرار جوانی
مسحور هر مارگیر
مقهور صغیر و کبیر
با یارانی که هرگز نداشته‌ام
عصا نمی‌خواهم…
من اهل این حوالی‌ام و دوست دارمت
از هر خیال خالی‌ام و دوست دارمت
البته دوست داشتنم واقعی که نیست
یک عاشق خیالی‌ام و دوست دارمت
فردا دم غروب بیا ترمینال غرب
من شاعر شمالی‌ام و دوست دارمت
یک کوه اشک مانده سر چشم خسته‌ام
درگیر این چگالی‌ام و دوست دارمت
کمبود آب، تیتر همه روزنامه‌هاست
در متن خشکسالی‌ام و دوست دارمت
سلفی بگیر با پهن و چوب و پاره‌سنگ
من کوزه‌ی سفالی‌ام و دوست دارمت
با کفش لژ بلند به دیدار من بیا
گل‌برگ روی قالی‌ام و دوست دارمت
هرچند بی‌حیا شده‌ای تازگی ولی
این بنده لاابالی‌ام و دوست دارمت
در ازدحام وحشی این باندهای پهن
اینترنت زغالی‌ام و دوست دارمت
من سوژه‌ی متحرک یک طرح مبتدیانه‌ام
راهم را می‌گیرم
از این سوی قاب
تا تیتراژ پایانی
پشت خستگی پلک شما
و منتظر می‌مانم
تا دوباره play شوم
هی می‌رسید و نمی‌رسید
مردی که روی دایره می‌دوید
*
پاره‌خطی ام
از A به B
در حسرت یک چرخش به سمت C
و بدتر از آن
شکستن قولنج کمر
*
مختصاتش این است:
نقطه‌ای در حوالی صفر
بالاتر از یک لقمه نان
پایین‌تر از خط فقر
*
اگر فقط و فقط اگر
a زیرمجموعه‌ی b باشد
در آن صورت
آخرش b خودش را چس خواهد کرد
*
چانه‌ی مثلثی
پیشانی مستطیلی
دماغ هشت‌ضلعی
چشم استوانه‌ای
شانه‌‌ی ذوزنقه
شکم هذلولی
پای پرانتزی
هر گل که بیش‌تر به چمن می‌دهد صفا
گل‌چین روزگار امانش نمی‌دهد
*
تواتر اضمحلال‌اند
سینوس‌های چرکی
کسینوس‌های بازنشسته
*
دو خط موازی
به هم برسند یا نرسند
«تو» باید دلت بخواهد که ما به هم برسیم
یعنی انصافا خیلی خری!
این خیابان
زمستان‌ها رفیق‌تر است
دیوارها
تا خود صبح کش می‌آیند
و خاطره‌‌های کثیف را
پاک از یاد می‌برند